Ik heb weer zo’n zin in een paar zomerse dagen!
Want in de zomer kan je vrolijke kiekjes maken b.v. op het strand.
En wie strandfoto’s zegt, zegt MARTIN PARR.
Ik ben dol en jaloers op zijn foto’s .
Het is typisch Brits en een beetje volks, ik hou daarvan, Parr houdt zich weinig of niet aan fotografiewetten, b.v. qua verhoudingen en perspectief .
Ik zou het ook graag zo willen, maar ik durf het niet. Het is tegenwoordig zo moeilijk om mensen te fotograferen…en zeker geen kinderen!
Je hebt zo een boos mens tegenover je die vraagt je foto’s te verwijderen.
Martin Parr is echt de beroemdste straatfotograaf en documentairefotograaf die er is.
En toch is hij in 2020 in opspraak gekomen omdat hij een voorwoord in een Fotoboek van de overleden Italiaanse fotograaf Gian Butturini had geschreven en in dat boek staat een combinatie van foto’s gemaakt van een gorilla naast een zwarte vrouw.
Op Twitter ontstond hier een discussie over. In verband met alle ophef legde Parr zijn functie bij het Bristol Photo Festival neer.
Straatfotografie wordt steeds moeilijker. wat kan of mag je nog fotograferen?
Ik kan me nog herinneren dat ik een keer een foto had meegenomen naar de club waarop een zwerver een broek aan het verwisselen was. Het werd niet echt op prijs gesteld.
Ik vind het moeilijk, het was ook op het randje.
Wat als mensen er een beetje belachelijk uitzien op de foto, of iets raars doen? Mag dat dan niet meer gefotografeerd worden?
Fotograferen op en om het strand is zó leuk en natuurlijk probeer je een aparte foto te maken.
Strandfotografie is van alle tijden, vaak zijn het familiekiekjes, vaak zijn die leuk omdat je het verhaal erachter kent.
De leukste zijn de foto's die een verhaal vertellen of als je er zelf een verhaal bij kunt verzinnen.
Bovenstaand foto, ik denk uit de jaren 50, heb ik van het Internet, zó leuk!
Hieronder één van mij, ik vind hem leuk, omdat ik erbij was, maar hij is minder geslaagd vind ik.
Vorig jaar was ik in Frankrijk en heb ik geprobeerd om leuke strandfoto‘s te maken.
Ik was in een kleine badplaats met een strandje en een pleintje met wat winkeltjes.
En ook in GIJÓN heb ik leuke foto’s gemaakt.
Het was in november en zelfs in Gijón is het dan niet meer bloedheet. Ik trof een clubje pensionados die de zee ingingen.
Jullie zien , ik ben nog geen Martin Parr.
Het belangrijkste is dat je er plezier in hebt. En als je er erg blijft hebben in wat wel en wat niet kan…en dat is voor iedereen anders, maar….als je denkt, nou zó zou ik niet op de foto willen, kan je erover nadenken om het niet te doen.
En…als je geen mensen wilt fotograferen is er ook nog genoeg moois te zien op het strand!
Tot ziens!