Omdat het onderwerp voor volgende week Storytelling is ben ik weer op zoek gegaan wat dat nou eigenlijk is.
Fotograferen van een verhaal, dat kan een serie beelden zijn die een samenhang vormen.
Maar kan het ook één foto zijn? Want een foto zegt meer dan 1000 woorden.
B.v. Bovenstaande foto, daar zou Hans Aarsman een heel verhaal over kunnen vertellen.
Hans Aarsman (Amsterdam, 1951) noemt zichzelf fotodetective. Begonnen als fotograaf, onder andere voor Trouw, verschuift zijn interesse gaandeweg naar het analyseren van foto’s.
Aarsman onderzoekt een beeld door er op verschillende manieren naar te kijken: een vluchtige blik als hij vermoeid is, dan weer een geconcentreerd bestuderen. Wat zie ik nu eigenlijk?, is de vraag die hij zich keer op keer stelt. Een foto toont veel, maar laat ook veel buiten beeld. Buiten het kader is er een wereld die we niet kunnen zien. Met alle aanwijzingen, aanwezig in de foto, nodigt dit uit tot speculeren. Op deze manier bekijkt Aarsman meer dan 5.000 persfoto’s per dag: op zoek naar die ene waarop iets te ontdekken valt, op zoek naar het mogelijke verhaal van een foto. Achterdochtig, eigenwijs, nieuwsgierig, hongerig: het zijn de details die iets uit de doeken kunnen doen. In zijn teksten ontleedt Aarsman een foto, richt de blik van de kijker en wijst hem op wat hij eerder niet zag.
Deze foto heb ik vorig jaar tijdens mijn laatste vakantie vóór het Coronatijdperk gemaakt.
De Boschboormachine en de gereedschapskist intrigeren mij het meest.
Van wie is het? Het is raadselachtig, zou één van die dames bouwvakker zijn of is het van die man die aan komt lopen? Ik denk het niet want het lijkt me een pensionado.
En wat bespreken die dames? Zeggen ze wat over de vrouw die langskomt, het lijken me geen vriendinnen, die vrouw loopt zonder te kijken langs en de hond is straks aangelijnd, die mag niet naar de andere honden kijken. Die zijn beneden zijn stand waarschijnlijk.
En zo kan je er een heel lang verhaal van maken.
Als je een serie moet maken moeten de foto’s samenhangend zijn en een verhaal vertellen..
De grootste fout is dat er 5 foto’s van één onderwerp bij elkaar gezocht worden.
5 foto’s met het zelfde onderwerp maakt nog geen goede serie.
Als je een serie gaat maken moet je een idee hebben en daarna een plan maken.
Een titel en een onderwerp.
Probeer origineel te zijn en wees niet bang om je beste foto van de serie eruit te laten als hij er niet zo goed in past. Kies er een andere foto bij of misschien zijn de andere 4 toch niet zo goed en behoud je je beste foto en ga verder met zoeken.
5 met samenhang komt er weer aan,dat hoeft niet persé een verhaal te zijn, dat maakt het iets gemakkelijker. Maar er moet wel een duidelijke samenhang zijn.
Mijn series komen eigenlijk altijd per toeval tot stand. Mijn series die het hoogst scoorden zijn echt in een kwartiertje gemaakt, je moet ook een beetje geluk hebben.
Onderstaande serie maakte ik in Museum Voorlinden, gewoon voor de lol gemaakt.
In een museum fotograferen blijf ik altijd leuk, alhoewel er eens een opmerking kwam van een jurylid dat het eigenlijk niet meer kan..... ik ben het er niet mee eens.
Je komt de leukste momenten tegen in een museum.
Je moet gewoon doen wat je leuk vindt.
Oh, en nu lees ik in een mailtje van Marian dat we vóór 16 april al de foto’s voor 5 met Samenhang moeten inleveren!
Pfft....ik kan mijn externe harde schijf niet vinden, heel het huis is al overhoop gehaald. Alles staat erop vanaf ik lid ben van de Fotoclub, hij is rood en zo groot als een iPhone en er staan denk ik 30.000 foto’s op.
Vorige week lag hij op de tafel voor het raam en toen ik het huis uit ging dacht ik:
Ik zal hem even uit het zicht leggen, hij is niet ver weg, maar waar?????
Als ik hem niet terug vind doe ik dus niet mee dit jaar...het zal toch niet waar zijn!
Allemaal veel plezier met het tot stand komen van je serie en probeer echt mee te doen, je leert er zoveel van!
Ik zoek verder....blijf voorzichtig en gezond.....dat zou mooi zijn!
Tot ooit!