Een nieuw jaar, nieuwe opdrachten en uitdagingen…

Nu we weer in een Lockdowntje zitten ga ik maar weer een verhaaltje schrijven anders slaat de verveling wel erg toe bij mij. Ik ga maar weer wat projectjes verzinnen die ik vooral binnenshuis kan doen. Zo ben ik bezig met rare schaduwen, het zal je verbazen wat voor bijzondere beelden ik zie. Ik ben alleen nog maar aan het verzamelen, zoveel mogelijk verschillende beelden en dan kijken of ik er een serietje van kan maken, gewoon voor mezelf.

Ook volg ik Sam mijn kat, die doet ook heel vreemde dingen, maar dat is echt voor de leukigheid. En ik heb de afgelopen tijd veel bloemen, planten die uitgebloeid zijn bewaard, die liggen nu allemaal te drogen en te wachten op een foto, dat ga ik doen als het gaat sneeuwen of zo.

Ik ga het nieuwe programma bekijken, welke opdrachten vind ik leuk en welke minder leuk.

Maar dat is natuurlijk voor iedereen verschillend.

Hoe ga ik een opdracht uitvoeren, gewoon hup de camera mee en maar kieken of een plan?We zullen het zien!

Één van de leukste en moeilijkste opdrachten vind ik Straatfotografie n.a.v. een bekende fotograaf.

Ik zelf ben een grote fan van Martin Parr , dat weten jullie nu wel .

Een Engelse fotograaf die altijd het randje opzoekt.

Beroemd zijn de foto’s die hij in badplaatsen maakt van dagtoeristen .

Hij kiest ervoor om het volkse en de rauwheid te laten zien.

Maar…..tijdens het lezen van een boek kwam ik op het spoor van Dan Zollmann.

Margot Vanderstraeten, een Antwerpse schrijfster en bekend van Mazzel Tov en Minjan zocht voor haar boek (over ultra-orthodoxe Joden in Antwerpen) een coverfoto van Dan Zollmann. Zo kwam zij met hem in contact.

Hij bleek afgesloten leven te leiden en dat heeft met zijn autisme te maken.

Hij is één van de weinigen die toegang krijgt tot de uiterst gesloten gemeenschap van Chassidische Joden In de Antwerpse Jodenwijk.

Hij mag daar bijna alles omdat hij is wie hij is.

Hij heeft altijd een camera om zijn nek hangen en die moet altijd precies recht hangen.

Hij is geobsedeerd door 2 euro muntstukken die hij verzamelt.

Zijn eerlijkheid en directheid is zijn kracht.

Een voorbeeld hiervan is dat hij over Leni Riefenstahl ( van de nazi-propagandafilm] zei:

Zij heeft een goed oog, ik zie wat zij ziet. Zij ziet Hitler en zij geeft hem licht en dat doet ze jammer genoeg heel goed.

Dan Zollmann werd opgeleid tot schilder en fotograaf op een streng Joods-orthodox College.

Het onderwerp van zijn foto’s werd bepaald door zijn Joodse afkomst.

Ook het gebied waarin hij fotografeert is afgesloten.

De Joodse gemeenschap in Antwerpen telt ca. 20.000 personen. Zij wonen vooral in de wijk naast de Diamantwijk achter het Centraal Station.

Een fotoboek van Dan Zollmann heet Sjtetl, hiermee wordt een dorp of een stadje met een breed vertegenwoordigde orthodox-Joodse gemeenschap bedoeld.

Op een niet-karikaturale wijze laat hij een eigentijds beeld zien van deze Hassidim Gemeenschap.

Hij geeft een kijkje in een wereld die ik niet kende. Een wereld waar mannen en vrouwen veelal gescheiden leven, huwelijken worden gearrangeerd, eigen winkels, eigen scholen, eigen eetgewoontes, gebruiken met foto’s van een uitzonderlijke schoonheid.

Martin Parr en Dan Zollmann, 2 straatfotografen , 2 uitersten.

Ik zou ook wel zo’n gebiedje willen kiezen waarin ik het doen en laten van mensen kan fotograferen.

Maar ja, hoe doe je dat? Ik stel me voor dat ik b.v. één dag in de week naar eenzelfde plek ga. Ik heb nog geen idee waar..

Ja, langs de haven durf ik het wel, daar zit toch vaak water tussen de fotograaf en het doelwit, lekker veilig!

Ik hoop dat we in januari toch weer kunnen beginnen, als de cijfers weer naar beneden gaan.

En verder hoop ik dat we allemaal verschoond blijven van het virus.

’A picture a day takes the doctor away’.

Dit is natuurlijk niet wetenschappelijk bewezen …..maar het helpt wel!